Κατεδαφίστηκε το πατρικό σπίτι της σπουδαίας ελληνίδας σοπράνο, Μαρίας Κάλλας, στο Νεοχώρι Μελιγαλά.
Το γεγονός γνωστοποίησε με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο καθηγητής Πέτρος Θέμελης.
“Το εγκαταλειμμένο μισογκρεμισμένο σπιτικό του φαρμακοποιού Γεωργίου Καλογερόπουλου, πατέρα της «θεϊκής» σοπράνο Μαρίας Κάλας στο Νεοχώρι του Μελιγαλά στάθηκε η αφορμή να γράψω το παρακάτω κείμενο.
Το δημοσίευσε ο γνωστός σκηνοθέτης Μπάμπης Τσόκας, αγαπητός φίλος και συνοδοιπόρος στην ανάδειξη του πολιτιστικού αποθέματος της Μεσσηνίας, στο βιβλίο που συνόδευε τη σημαντική ταινία του για τη Μαρία Κάλας.
Το πετρόκτιστο κατάλοιπο της λαϊκής πατρικής κατοικίας κρατούσε μέσα του ερμητικά κλεισμένη τη μνήμη της μεγάλης ντίβας, είχε μεταβληθεί σε μνημείο μέγιστης αξίας που κατανόησαν μέλη της κοινωνίας του Μελιγαλά, μερίμνησαν έγκαιρα για την αγορά του γύρω χώρου και προχώρησαν στην οργάνωση τακτικών καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στη μνήμη της μεγάλης ντίβας με επίκεντρο πάντα το ταπεινό αλλά αυθεντικό υλικό κατάλοιπο της πατρικής οικίας.
Πληροφορήθηκα κατάπληκτος φέτος (2022) την Άνοιξη ότι το αυθεντικό αυτό κατάλοιπο μνήμης κατεδαφίστηκε από το Δήμο Οιχαλίας για να κτισθεί στη θέση του οικοδόμημα από οπλισμένο σκυρόδεμα (!). Ρωτήθηκε αλήθεια για την απόφαση κατεδάφισης η σχετική επιτροπή επιστημόνων που είχε συστήσει προς τούτο δήμαρχος Οιχαλίας;
Η εικόνα του λιθοσωρού της κατεδαφισμένης οικίας που αντίκρυσα πρόσφατα με συγκλόνισε. Η μνήμη της μεγάλης αοιδού είχε ενταφιασθεί κάτω από τα «μπάζα» του πατρικού ενδιαιτήματος .
Ένα απρόσωπο τσιμεντένιο ισόγειο στη θέση του βρισκόταν υπό ανέγερση με τις μπετόβεργες σε αναμονή για όροφο … “.
Από την πλευρά του τη δική του απάντηση μέσω δελτίου τύπου δίνει ο Δήμος Οιχαλίας για την κατεδάφιση του ιστορικού αυτού σπιτιού:
Ανακατασκευή Πατρικής Οικίας Μαρίας Κάλλας
Σχετικά με πρόσφατες δημοσιεύσεις για την πατρική οικία της Μαρίας Κάλλας έχουμε να γνωρίσουμε τα εξής:
Ο Δήμος Οιχαλίας, με μελέτη της Τεχνικής Υπηρεσίας που συντάχθηκε το 2015, προσπαθεί να αναδείξει την πατρική οικία της Μαρίας Κάλλας στην Κοινότητα Νεοχωρίου.
Από το κτήριο του οποίου μεγάλο τμήμα κατέρρευσε το 1952 αρχικά, και εν συνεχεία το 2004 είχε απομείνει ένα τμήμα μόνο του νοτιοδυτικού φέροντα τοίχου.
Το 2015 συντάχθηκε Μελέτη της Υπηρεσίας την οποία και αποδέχθηκε η τότε Δημοτική Αρχή και σύμφωνα με αυτή αναζητήθηκε χρηματοδότηση για την υλοποίηση του έργου. Αρχές του 2019 εντάχθηκε στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Το έργο δημοπρατήθηκε στις 30-08-2019 με προϋπολογισμό μελέτης 300.000,00 ευρώ συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α. και κατακυρώθηκε στον ανάδοχο με 46,37% έκπτωση σύμφωνα με την προσφορά του.
Έως σήμερα έχει ολοκληρωθεί η ξυλότυπος θεμελίωσης και δαπέδου του ισογείου.
Όμως παρατηρήθηκε πρόβλημα χρηματοδότησης από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της Περιφέρειας Πελοποννήσου, με τον ανάδοχο του έργου να έχει καταθέσει αίτηση διάλυσης της σύμβασης την οποία όμως ο Δήμος δεν έχει εγκρίνει για το λόγο ότι πρότεινε στον ανάδοχο να εξοφληθεί μέρος των εργασιών που έχουν πραγματοποιηθεί και να συνεχίσει το έργο. Αυτό δεν έχει γίνει αποδεκτό από τον ανάδοχο και αποτέλεσμα αυτού έως τώρα είναι να υπάρχει στασιμότητα των εργασιών.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι και ο Δήμος Οιχαλίας και η Περιφέρεια Πελοποννήσου έως τις αρχές του 2019 είχαν αποδεχθεί την πρόταση της μελέτης αυτής, για την ανακατασκευή της πατρικής οικίας της Μαρίας Κάλλας.
ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΜΕΛΕΤΗΣ
Η μελέτη βασιζόμενη στα υπάρχοντα στοιχεία αυτά (υφιστάμενη κατάσταση) πρότεινε στο ίδιο περιτύπωμα την κατασκευή νέου λιθόκτιστου κτιρίου με εσωτερικό σκελετό από οπλισμένο σκυρόδεμα , από την ίδια πέτρα περιοχής, χρησιμοποιώντας τα ίδια αγκωνάρια, όσα σώζονται, και με την ίδια τεχνοτροπία την δημιουργία υπέρθυρων σε όλα τα ανοίγματα από την λαξευμένη λευκή πέτρα.
Γίνεται αποδεκτή η μη συμμετρία των ανοιγμάτων, που θα είναι ξύλινα καρφωτά, καθώς και η πέτρινη κλίμακα στη θέση που βρίσκεται σήμερα.
Η στέγη θα είναι κεραμοσκεπής με ρωμαϊκού τύπου κεραμίδια.
Προβλέπεται υπόγειο που θα περιλαμβάνει WC, αποδυτήρια και βοηθητικούς χώρους (η/μ), ισόγειο με εκθεσιακό χώρο, ανελκυστήρα, χώρο υποδοχής και W.C. α.μ.ε.α., ενώ στον όροφο θα υπάρχει ανεξάρτητη αίθουσα προβολής καθώς και εκθεσιακός χώρος.
Εξυπακούεται ότι όλοι οι χώροι θα είναι προσβάσιμοι από ΑΜΕΑ. Οι υπόλοιποι χώροι θα είναι χώροι εκθέσεων και γενικών εκδηλώσεων.
Ο περιβάλλον χώρος του κτιρίου δεδομένου ότι το οικόπεδο είναι υπερυψωμένο, κατά περίπου 1,5 μέτρα σε σχέση με το δρόμο και διαγωνιαίο, προτείνεται να οριοθετηθεί με πέτρα η οποία θα λειτουργεί και σαν τοίχος αντιστήριξης από την επιφάνεια του δρόμου.
Από την βορεινή και νότια πλευρά θα υπάρχουν οι είσοδοι οι οποίες διαμορφώνονται από μικρές πέτρινες σκάλες φανερώνοντας μια απλότητα στο χώρο τονίζοντας συγχρόνως την εξωστρέφεια του κτιρίου.
Όλα αυτά τα αρχιτεκτονικά στοιχεία προσδίδουν στο κτίριο πλήρη εναρμόνιση με το αρχιτεκτονικό και φυσικό περιβάλλον την περιοχής.
Εμείς πάλι ως δημοσιογράφοι και ως απλοί πολίτες έχουμε μια άλλη απορία…
Το Υπουργείο Πολιτισμού επί τόσες δεκαετίες, ηγεσίες και κυβερνήσεις αγνοούσε την υπάρξει αυτής της κατοικίας άρχισε να “παίρνει την κάτω βόλτα” από το 1952;
