Του Δημήτρη Βαλάντη Καραμπουρούνη
Προσπαθώντας να γράψω αυτό το άρθρο πράγματι δε ξέρω από πού να αρχίσω!
Τι να σας γράψω;
Κλισέ ιστορίες με “μεγάλα” νοήματα και βαρύγδουπες λέξεις;
Φράσεις που κάπου άκουσα για τη σημασία της λέξης Μητέρα, Μανούλα, Μαμά;
Δε το θέλω και χάριν του σεβασμού που σας έχω ως αναγνώστες που με τιμάτε με την εμπιστοσύνη σας…
Θέλω όμως να ευχηθώ στη δική μου μαμά αλλά και στη δική σου αν την έχεις, να είναι γερή και δυνατή, να ζήσει χρόνια πολλά ακόμη και καλά και να έχει διαύγεια και διάθεση για ζωή.
Ας δοξάζουμε τον Θεό που μας τις αφήνει στην αγκαλιά μας, όποιες και να έιναι, ότι και αν κάνουν…
Όμως φίλη ή φίλε μου αν δε τη έχεις δε θα σου πω ψέματα, ούτε μπορώ να σε νιώσω γιατί Δόξα Τω Θεώ εγώ δεν έχω περάσει από τη δική σου διαδικασία, από την δική σου στεναχώρια και τη δική έλλειψη.
Θα σου πω μόνο να ζητάς από το Θεό να έχει τη μητέρα σου μαζί του και να χαμογελάς οπότε τη θυμάσαι γιατί σίγουρα η μητέρα σου από εκεί που βρίσκεται, στην αγκαλιά των Αγγέλων δε θέλει να σε βλέπει στεναχωρημένο.
Μη φορτώνεις τη ψυχή της με στεναχώρια, κάνε την χαρούμενη που σε βλέπει καλά!
Τέλος θέλω να ευχηθώ…
Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλες τις Μητέρες του Πλανήτη!
Στη φωτογραφία η Μαμά μου κι εγώ την Αποκρεώ του 1984…
… Και στην φωτογραφία εξωφύλλου η Μαμά μου κι εγω το 1989 σε γιορτή στο σπίτι της αδελφής μου.
