Του Μάρκου Μπόλαρη
Πώς να σε αποχαιρετίσουμε Δεσπότη μου,
Ως τέκνο της αγιοτόκου και προσφυγομάννας Θεσσαλονίκης,
Ως φίλο καρδιακό από τα φοιτητικά χρόνια και συνοδοιπόρο στις εφηβικές αναζητήσεις κι αναβάσεις,
Ως άξιο πνευματικό ανάστημα της Μονής Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων στο Ακρωτήρι των Χανίων,
Ως ευδοκίμως διατελέσαντα Καθηγητή και Σχολάρχη της Αθωνιάδας εν Καρυαίς Αγίου Όρους Σχολής,
Ως Ασκητή επόμενο ταις ίχνεσι των μεγάλων της Αγιονορείτικης ερήμου στην Αρχαγγελική αετοφωλιά της Μικραγιάννας,
Ως αρίστως μαθητεύσαντα παρά τους πόδας Γαμαλιήλ, ήγουν του χαριτωθέντος βορειοηπειρώτη Γερασίμου Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας,
Ως επάξιο διάδοχο εν τω σπηλαίω και συνομιλητή εν πνεύματι Αγαπίου Κρητός του Λάνδου,
Ως πορευθέντα και κηρύξαντα εις τα Έθνη, κατά την Κυριακήν προτροπήν, εν Αλβανία και Κογκό, Ιεραπόστολο,
Ως αληθή Ιεράρχη εν Αφρική την ψυχήν αυτού και την ζωήν άπασαν αναλώσαντα υπέρ των λογικών προβάτων, των φτωχών και ταπεινών αδελφών του Χριστού στη Μαύρη Ήπειρο ;
Ως ιδρυτή του Πανεπιστημίου στην Κινσάσα του Κογκό γιά την μόρφωση και την παιδεία των φτωχόπαιδων της Μαύρης Ηπείρου,
Ως μεθοδικό θεμελιωτή και λειτουργό Ναών και Σχολείων, ορφανοτροφείων, γηροκομείων και οικοτροφείων, συσσιτίων, ιατρείων, κέντρων υγείας και ραδιοφωνικού σταθμού, όλα με τα πενιχρά έσοδα της Ιεραποστολικής προσπάθειας, που τα πολλαπλασίαζε η δική σου αστείρευτη κι αφειδώλευτη αγάπη γιά τον αναγκεμένο και πάσχοντα συνάνθρωπο,
Ως ποιμενάρχη του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας διαπλεύσαντα πάλιν και πολλάκις, με ψαρόβαρκες και τα υποτυπώδη ποταμόπλοια τον ποταμό Κόγκο, χάριν των πνευματικών αναγκών και της λειτουργικής παρουσίας στις απομακρυσμένες κοινότητες στις ζούγκλες της αφρικανικής χώρας ;
Τω όντι δένδρον πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων !
Της ταπεινοφροσύνης σου μνημονεύω την πλουτούσα αρετή
Και την αμείωτη θυσιαστική αφοσίωσή σου στο χρέος της προσφοράς στον πλησίον,
που ανοίγει τις Πύλες της Χώρας των Ζώντων,
πρεσβείαις της Χώρας του Αχωρήτου,
ήν Άξιον εστίν μακαρίζειν , και των Μικραγιαννανιτών Διονυσίου του Ρήτορος
και Μητροφάνους .
Ωσεί άνθος του αγρού …
Εύχου , Δέσποτα , και υπέρ αναξίων !
