Αύριο το πρωί ελπίζουμε πως θα δούμε παιδιά να τριγυρίζουν από πόρτα σε πόρτα λέγοντας τα κάλαντα.
Ας θυμηθούμε λοιπόν την εποχή που κι εμείς ήμασταν παιδιά, ας θυμηθούμε τις μαγικές στιγμές που ζούσε το μυαλό, η καρδιά και η παιδική ψυχή μας, κάποιες κρύες ημέρες ή νύχτες του χειμώνα, σε χωριά και πόλεις…
Καλὴν ἡμέραν ἄρχοντες.
Κι αν είν’, κι αν είναι ειναι ορισμός σας.
Χριστού την θείαν γέννησιν,
Να μπω να πω στ’ αρχοντικό σας.
Χριστός γεννάται σήμερον,
Εν Βη’, εν Βηθλεέμ τη πόλη.
Οι ουρανοί αγάλλονται,
χαίρει, χαίρει η φύσις όλη.
Εν τω σπηλαίω τίκτεται,
Εν φα’, εν φάτνη των αλόγων
Ο Βασιλεύς των ουρανών και Ποι’, και Ποιητής των όλων!
Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε,
πέτρα και στην ραγίσει.
Κι ο νοικοκύρης του σπιτιού,
Χρόνια, χρόνια πολλά να ζήσει…
Και του χρόνου!
